Rouw en verlies
Terwijl sommigen vrolijk vakantie lijken te vieren, zijn anderen bezig met hun rouw en verlies.Â
Of je nu pas iemand verloren hebt, of langer geleden, juist tijdens de vakantie kan de pijn heel heftig zijn.
Jaren geleden woonde ik een workshop bij. Het was tijdens een dag over, voor en ook door mensen met autisme. De dag werd geopend door een paar mensen die van binnen uit ervaring hadden met autisme. Het referaat werd met tranen en handgeklap ontvangen. Eindelijk erkenning.
Zo niet tijdens de workshop over rouw en verlies. Deze workshop werd gehouden door professionals. Het ging niet over sterven, maar over wat je kunt verliezen, als je autisme hebt, of een kind hebt met autisme. Het ging volgens de meesten helemaal niet over rouw. Er ontstond beweging, gemurmel. En toen de inhoud niet duidelijk uitgelegd werd, stonden er tientallen mensen boos op, verlieten de zaal. Ik wist even niet wat er gebeurde, en toen, ineens, besefte ik het. De inhoud van de workshop voldeed helemaal niet aan de verwachting die velen van de deelnemers hadden. Ze hadden iemand verloren en verlangden naar erkenning en tips hoe je daarmee om kon gaan. En geen rouw over dingen, zaken, enzo.
Voo de duidelijkheid: als ik het in deze blog over rouw en verlies heb, spreek ik niet over het verlies van gezondheid, je baan, een stukje zingeving, maar over het verlies van een dierbare.
Je zal je vader maar verloren hebben
Je zal je vader maar verloren hebben, kwijt zijn, of je moeder, je maatje, je kind, je zusje…Â
Verlies
ONDER VREEMDEN
Het speelt het liefste ver weg op het strand,
het kind dat nooit zijn eigen vader ziet,
die overzee is in dat andere land.
Het woont bij vreemden en het went er niet.
Â
Zij fluisteren erover met elkaar.
Heimwee huist in zijn kleren en zijn haar.
En altijd denkt het dat hij komen zal:
Vandaag niet meer; maar morgen, onverwacht –
en droomt van hem en roept hem in de nacht.
Â
Ik wacht u, Vader van de overwal.
Â
Ida Gerhardt
Het klinkt misschien ongelooflijk maar dit jaar voelde ik met moederdag voor het eerst een lege plek in mijn hart na haar overlijden, nu 15 jaar geleden. Dat was pijnlijk maar ook mooi; het is toch gekomen.
Bijzonder he en inderdaad pijnlijk en mooi. Ik voelde sterk het gemis, toen mijn oudste kleinkind werd geboren, nu ook 15 jaar geleden. Zoiets als: Dat zou ik mijn vader willen vertellen.
Ik heb al 2 zussen verloren en ze waren nog te jong….
Af en toe heb ik daar nog steeds last van en het is al meer dan 20 jaar geleden
O, wat verdrietig he, Alie
Mooi verwoord. Soms komt het verdriet om verlies op de gekste momenten. En het doet er niet toe of het 25, 20 of nog geen jaar geleden is.
En iedereen lijkt gelukkig vakantie te vieren, maar je ziet van mensen alleen de buitenkant he.
O, ja. En inderdaad: Je ziet alleen de buitenkant. Misschien zouden we de mens die we ontmoeten wat meer en dieper in de ogen kunnen kijken. Zou vast iets moois op kunnen leveren.