Wat mij in de klas wel eens frustreerde, toen ik nog juf was: Ik kon niet alle kinderen geven wat ze nodig hadden. Ik had de verantwoording over een groep kinderen en ze hadden allemaal een rugzakje, wel of niet gediagnosticeerd. En therapie, dat kon ik niet geven.
Ik was geen echte juf. Zo voelde dat althans voor mij. Natuurlijk, ze moesten bij mij in groep 3 en 4 leren rekenen en lezen en in de hogere groepen wel wat leren over de zaakvakken, staartdelingen, begrijpend lezen. Maar op één of andere manier wilde ik ze wat bijbrengen wat hen gelukkiger zou kunnen maken. Ik wilde zo graag dat ze hun ziel zouden uitzingen, hoopte dat ze hun gevoelens zouden uiten door mooi te communiceren en het creatieve in zich te ontdekken en mijn wens was dat ze zich zouden verwonderen als ze keken naar de sterren hemel, een goed verhaal lazen, kunst zagen. Dat ze gelukkig werden, dát wilde ik bereiken. Net of ik dat kon…, maar ik wilde het zo graag.