Je gevoelens omarmen
‘Tot hoe laat mag ik hier nog zitten?’ vraag ik aan de jongen die mij een omeletje brengt.
‘Zolang je maar wil. Al zit je hier de hele dag.’ Hij knikt me vriendelijk toe.
Wat gek. Ik krijg tranen in mijn ogen.
Hij zou eens moeten weten wat een lief woord doet.
emoties omarmen
We hebben niet zo’n leuk weekend gehad. Mijn lieve man, is altijd aardig en evenwichtig en betrouwbaar.
Zo eens in het jaar, of misschien wel in de twee jaar, heeft hij zijn emoties niet zo onder controle.
Altijd vertel ik anderen en mezelf, dat je je gevoelens niet weg moet drukken. Emoties omarmen zeg ik dan.
Maar als ik het verdrietige gevoel van mijn lieve man voel, dan doe ik er alles aan, om het bij hem en mezelf weg te drukken.
Ik bestel nieuwe korte broeken voor hem (Had hij al jaren nodig). Ik zet een knoop aan zijn versleten oude broek die vol smeervlekken zit (Ik kan me niet heugen wanneer ik dat deed). Ik koop een mooie vulpen voor hem (‘Niets schrijft zo lekker als een vulpen,’ zei hij jaren geleden).
En het helpt allemaal niets
'thuis' werken
En nu zit ik in een restaurant te werken.
Ik heb geen afspraken vandaag, en ga op mijn laptop aan de slag.
Even in een andere omgeving.
We leven bijna 100 dagen in twee kleine caravans.
Eentje om in te slapen en eentje om in te zitten.
Nee, we hebben niets te klagen.
We hebben een heerlijk plekje aan de rand van een perenboomgaard.
De zon heeft veel geschenen.
Maar nu worden we sjaggerijnig als we onze voet stoten, het broodmes niet meer kunnen vinden en door de regen naar de wc moeten.
De broeken zijn gisteravond met DHL aangekomen. Ze zitten strak en in plaats van een rits, zitten er knopen.
‘Dankjewel hoor,’ zegt mijn lieve man. Ik ben er blij mee.’
Binnen tien minuten heb ik de retourbon uitgeprint op de printer, die op het aanrechtje in de zitcaravan staat.
gevoelens omarmen? hoe dan?
Heb jij ook wel eens van die dagen, dat het allemaal niet lukt?
En dat de tranen in je ogen schieten als iemand iets aardigs tegen je zegt.
Hoe doe je dat dan?
Je gevoelens omarmen?
Mag jij van jezelf je verdrietig of in de war voelen?
Hoe dan.
Zeg ik nu altijd dat een boek helend kan werken?
Ineens komt er een citaat bij me naar boven.
Ik zoek het even op:
Dat helpt wel even. Dat resoneert.
Mijn eigen programma, ik denk dat ik die maar eens ga volgen.
Ik ga mijn gevoelens omarmen. Hoe?
Ik ben het allemaal even vergeten.
Heb ik een keuze?
En nee, we hebben niets te klagen.