Je klein voelen, een radertje in een groter geheel. Is dat niet het mooiste en het gemakkelijkste wat er is? Of juist niet?
Klein voelen in Madeira
‘Geer, kom eens kijken’.
Samen met mijn lief vieren we vakantie in Madeira, het bloemeneiland. We logeren in een huisje aan de kust, een heel stil, eenzaam plekje.
Ik stap door de openstaande deuren naar buiten. Wat ik zie, is adembenemend.
De hele donkere lucht bezaaid met sterren.
Wat zijn we stil, wat zijn we klein,
in de grootsheid van het heelal.
We voelen ons een klein stipje. En dat is zo goed.
Ik ervaar dit gevoel soms ook bij het aanschouwen van een schilderij, het beluisteren van een concert, de aanraking van een kind.
Dit soort van klein voelen, maakt me gelukkig.
Klein voelen tijdens een meeting
Soms kan ik me klein voelen tijdens een meeting. Als alle (!) deelnemers meer weten en beter.
Dan voel ik me een poppetje van zo’n 3 cm.
Dat is een klein voelen van een heel andere orde. Dat is niet mooi. Dat is kwalijk.
Mijn oplossing is niet: mezelf groter maken.
Oplossing van mijn akelige versie van klein voelen.
Ik heb pas bedacht: Ik stap in dat andere klein voelen.
Weet je hoe ik dat doe?
Ik zet mijn microfoon op mute, ik schakel mijn video uit, en ga even naar het dek.
Op het dek kijk ik naar de lucht, vaak blauwe lucht met witte wolken die voorbij drijven.
Dan luister ik naar de kleine meerkoetjes, die hard aan het piepen zijn.
En ik haal diep adem, zodat alle geuren van het havenkanaal naar binnen komen: de geuren van de bloemen aan de overkant, de geur van het stromende water, en van gemaaid gras.
Het is toch niet voor niks dat ik hier mag wonen. Toch?
Wat kan ik me dan weer heerlijk klein en nietig voelen. Zo’n verademing.
Daarna stap ik weet naar de roef, om weer fris verder te gaan.
Schrijven met Julia Cameron
Weet je hoe ik bij deze oplossing kwam?
Daar heeft Julia Cameron aan meegeholpen.
Sinds ik haar boek ‘The Artists Way’ en pas ook ‘De weg van het luisteren’ gelezen heb, schrijf ik ’s morgens ‘Morning Pages’.
Terwijl ik drie kantjes achter elkaar aan het schrijven ben, komen er lumineuze ideeën naar boven.
En die werken nog vaak, ook.
Voor mij is het een heel waardevol moment om de vroege morgen te mogen schrijven, en zo brokjes goud te delven.
