Ik heb pas bedacht: Ik stap in dat andere klein voelen.
Weet je hoe ik dat doe?
Ik zet mijn microfoon op mute, ik schakel mijn video uit, en ga even naar het dek.
Op het dek kijk ik naar de lucht, vaak blauwe lucht met witte wolken die voorbij drijven.
Dan luister ik naar de kleine meerkoetjes, die hard aan het piepen zijn.
En ik haal diep adem, zodat alle geuren van het havenkanaal naar binnen komen: de geuren van de bloemen aan de overkant, de geur van het stromende water, en van gemaaid gras.
Het is toch niet voor niks dat ik hier mag wonen. Toch?
Wat kan ik me dan weer heerlijk klein en nietig voelen. Zo’n verademing.
Daarna stap ik weet naar de roef, om weer fris verder te gaan.