Wat is dan autisme
Recht door zee
Ik heb me altijd veel verdiept in autisme. Dat betekent niet dat ik weet wat het is. In mijn werkzaam leven heb ik veel genoten, juist van mensen die de diagnose autisme hadden gekregen. Wat mij dan opviel dat ze zo eerlijk, recht door zee zijn, op een andere manier denken dan mensen die de diagnose niet hebben.
Wanneer is je tuin mooi?
Bij mij op het schip kwam een man, die zijn tuin vol wilde bloemen gezaaid en geplant had, restjes hout had liggen en in een hoek een hoop compost. Zijn tuin was een walhalla voor egels, vogels, insecten en amfibieën. Dat was wat hij wilde. Het huis dat hij bewoonde, was een sociale huurwoning, en de buren hadden geklaagd over al het onkruid, en de gemeente had bevolen dat de tuin opgeruimd moest worden. De man was in tranen. Ze begrijpen me niet. En… ‘Ze denken niet na, hoor Geertje.’ Ik knikte. Dat was ook zo.
Autisme en orde
Een oudere vrouw vond het belangrijk dat het eten op haar bord altijd op een zelfde manier op haar bord lag. Het stukje vlees mocht de groenten niet raken en de aardappels lagen altijd in het midden. Dat gaf orde in haar hoofd. Als zij een nieuw trui moest kopen in de winkel, werd ze bijna gek. Voor haar waren de webshops een uitkomst. Daar kon ze aangeven welke maat ze nodig had, welke kleur, welk materiaal en welk merk. En dan kwam er een trui boven drijven. Soms had ze dezelfde al in haar kast, maar dat gaf niets.
Ik heb ook veel kinderen en volwassenen zien lijden. Het leven was soms bijna niet te doen.
Reünie
Ruim een week geleden hadden we een reünie, van de examenklas van ons Gymnasium. We hadden elkaar 50 jaar niet gezien. Karel was niet meer onder ons. Verdrietig. En een aantal konden we niet bereiken. Jammer.
We hadden een leuke klas, we hebben altijd veel gediscussieerd. We vroegen ons nu af: Is er in de klas gepest? We dachten van niet. En die paar die er nu niet waren? Hadden die het goed in de klas gehad?
Ik merkte dat we minder vroegen dan toen we jong waren, en dat we meer vertelden dan we toen deden. We voelden ons veilig tijdens deze reünie, in het huis van Bastian, in Amsterdam.
O ja, die Bastian, wat heb ik veel met hem gekletst, en o, wat heb ik dat gemist, dat praten over niks en alles, dat helemaal accepteren van elkaar. Wat heerlijk om hem weer te zien. En ook die andere jongens en meiden, wat een prachtige mensen waren dat geworden. Wat een mooi stel. En wat wil ik veel inhalen. Ze hebben mij destijds geaccepteerd, dat gereformeerde meisje met die twee vlechtjes. Ze zullen me niet begrepen hebben, misschien, maar ik heb het wel fijn gehad in de klas.
Waar is Nico
Op internet konden we over Nico wel informatie vinden, maar we hebben hem helaas niet kunnen bereiken. Dat was jammer. Ik had een zwak voor hem, een beetje poëtisch, bedachtzaam in zijn gesprekken en heel slim.
We vonden over hem dat hij de diagnose ‘autisme’ had gekregen, op latere leeftijd. En hij vroeg zich af, of autisme wel bestond. En hij had zeker grote twijfels of dat een stoornis is.
‘Bestaat autisme wel,’ was zijn vraag, ‘of zijn het maar woorden.’
Ik heb zelf grote aversie tegen het woord stoornis. En of autisme bestaat? Het zou zo maar kunnen. Ik zag mensen in mijn praktijk die zich wel sterk herkenden in de kenmerken van autisme.
Autisme of hoogbegaafd
Als bij ons aan tafel gevraagd werd, ‘Wil je de kaas aangeven’, dan was het antwoord ‘ja’, maar er gebeurde niets. De kaas bleef gewoon staan op zijn plek. Over koetjes en kalfjes praten, vinden de meesten van ons gezin oervervelend. Kunnen ze het niet, of vinden ze het niet interessant?
Zo zouden mensen de diagnose autisme kunnen krijgen, zonder dat ze autist zijn.
Of bestaat autisme niet, zoals Nico beweert?
Ik ben er wel van overtuigd dat hoogbegaafden vaak onterecht de diagnose krijgen van autisme. Dat komt, omdat classificeren vaak gedaan wordt door mensen die weinig van hoogbegaafdheid weten. En dat is kwalijk. ‘Hoogbegaafden denken sneller en complexer. Dat kan lijken op autisme. Een onterechte classificatie kan echter schadelijk zijn, waarschuwen Noks Nauta en Willem de Boer’, zo staat in het dagblad Trouw van 20 oktober, 2023.
Blij met de diagnose?
Sommige mensen zijn blij met de diagnose autisme, voelen zich daardoor begrepen en snappen dan ook zichzelf. ‘Ik ben dus niet gek,’ zegt Isabelle la Poutré, in een interview.
Nico was er niet blij mee, en met hem vele anderen. Zijn ze soms hoogbegaafd, of bestaat autisme gewoonweg niet?
Nog een reünie
Bij de volgende reünie, wil ik Nico graag vertellen hoe ik naar hem opkeek, hem bewonderde, autisme of niet, en ik zou de anderen ook graag zeggen dat ik ze zo mooi vind. Ik verlang naar de verhalen van mijn klasgenoten. Ik weet nog veel te weinig van ze. Ik weet nu iets over woonplaatsen, partners en werk, van een enkeling iets meer, maar de rest, dat hoor ik vast een volgende keer.
Of zou ik eerder nog contact met ze hebben? De discussies van vroeger gewoonweg voortzetten. Dat zou toch heerlijk zijn. Want ik heb wel een beetje heimwee naar hen.
En of het percentage autisme, hoogbegaafdheid hoog was in onze klas, ik heb geen flauw idee.
Wel weet ik dat we een fijne, sociale klas waren.
Verder lezen
Terwijl ik me weer aan het verdiepen was in Hoogbegaafdheid en autisme, vond ik deze site.
Verkeerde diagnoses voor hoogbegaafden veroorzaken vaak onnodig lijden. De kenmerken van hoogbegaafdheid worden dan verkeerd geïnterpreteerd. Deze creatieve en zeer getalenteerde kinderen en volwassenen krijgen te horen dat zij een gedragsstoornis of emotionele stoornis hebben zoals ADD/ADHD, Asperger of een depressie. Zij worden daarvoor ten onrechte behandeld of krijgen onnodige medicatie. Dit boek helpt psychologen, pedagogen, leraren en andere professionals goed onderscheid te maken tussen pathologische gedragingen en gedrag dat ‘normaal’ is voor hoogbegaafden. Het boek bevat een overzicht van misdiagnoses en behandelingen met vele voorbeelden. Daarnaast geven de auteurs veel praktische aanwijzingen.
Onze slimste, meest creatieve kinderen en volwassenen worden vaak over het hoofd gezien, verkeerd begrepen en onjuist gediagnosticeerd met een diagnose als ADHD, OCD, ODD of autisme. Bij hoogbegaafden die daadwerkelijk een beperking hebben worden hun talenten vaak over het hoofd gezien. Te veel hoogbegaafde kinderen krijgen onjuiste diagnoses, onnodige medicatie of een niet passende behandeling.
Weer een interessant stuk Geertje. Ook herkenbaar en jammer dat we zo graag stickers plakken ( iets met hand in eigen boezem) , maar idd soms ook heel handig om handvatten te krijgen.
En wat een lieve foto van jou!
Ja, Wilma, soms is het handig om een diagnose te weten he, en soms zijn stickertjes alleen maar vervelend.
Mooi Geertje om zo onderbouwd een tegengeluid te laten horen 👍
Ja, en niets is zwart-wit, hè.