Gewaardeerd worden op je werk is broodnodig. Lees in deze blog, hoe weinig waardering je kan belemmeren in je werkgeluk.
pure schoonheid
Ze sprong zo van de loopplank met een grote zwier op het schip. De trapjes holderdebolder ze naar beneden.
Haar glanzende zwarte lokken dansten op haar rug.
Toen ze neerplofte op de gele fluwelen bank, zag ik haar prachtige heldere blauwe ogen.
Een schoonheid.
Ik hou van mooi. Het mooie van haar, dat zag ik direct, was haar puurheid.
En ik kan nergens zo intens van genieten als van pure schoonheid.
Ik kik erop.
Dat heeft ze gevoeld.
gewaardeerd
Ik voel me niet gewaardeerd. Ze zien me niet staan. Ze denken dat ik dom ben.’
Ik antwoordde haar: ‘Vertellis’.
Dat hoefde ik maar één keer te zeggen.
Ze was 41 (Ik had haar tien jaar jonger geschat) en ze was leerkracht op een middelbare school.
Ze gaf Nederlands aan de vierde klassers HAVO. Ze vond het heerlijk.
‘Het lijkt zo kort geleden dat ik op het gymnasium zat. Het was een heerlijke, kleine school, met geweldige leraren. En ik werd gezien. Thuis was het niet fijn, maar dáár kon ik op adem komen. En ik heb altijd gedacht: Zo wil ik zijn, zo wil ik doen. Ik wil er later ook zijn voor anderen.
Ik wist toen nog niet dat ik ook leraar zou worden, maar zo is het wel gelopen.
En nu, nu ben ik het.
aansluiten bij het gevoel
We hebben best een leuke methode Nederlands, zoveel mogelijk toegepast op de leeftijd van mijn leerlingen.
Maar soms voel ik dat sommige gedichten, sommige boeken niet aansluiten bij het gevoel van mijn leerlingen.
Regelmatig laat ik mooie liedjes horen, met een sterke tekst.
Van die muziek waarbij mijn leerlingen in beweging komen.
Dan laat ik het gebeuren, en ik vraag wat, en dan komt er van alles naar boven.
Heel terloops komt dan bijvoorbeeld de term alliteratie ter sprake, of metafoor, of parallellisme.
Dan haal ik Suske en Wiske uit de kast, of we hebben het de hele les over Martin Luther King.
groeien, bloeien en geuren
En ja, heb ik dan lak aan de methode? Zo lijkt dat dan.
Dat zorgt voor consternatie, commentaar, van de andere leerkrachten.
Ik zou doen voorkomen dat ik niet van methodes hou.
Maar dat is helemaal niet waar.
Ik vind methodes prima, en met de methode in mijn linker hand, reik ik mijn leerlingen mijn rechterhand toe.
Ik kreeg pas te horen dat ik maar wat aanrommel.
Ze weten niet en beseffen niet dat ik mijn missie en visie heel erg duidelijk heb.
Ik weet ook dat de taak van het onderwijs op deze school is, dat de jongeren straks de juiste keuzes zullen maken, dat ze straks zullen groeien en bloeien en geuren op hun eigen plek, met hun eigen identiteit.
Ik zie mijn taak, mijn specifieke taak: de liefde bijbrengen voor het woord. Dat is mijn vak. Dat is leraar Nederlands zijn.
we hebben lol
De leerlingen komen graag naar de les.
En we hebben lol.
Pas nog, roept een jongen: ‘Dit vind ik echt cool.’
Zegt een andere knul: ‘En dit vind ik kut.’ Zegt ie erachter aan: ‘Dit zeg ik alleen maar omdat het zo lekker allitereert.’
Nou, daar geniet ik van. En dan zijn we zo 5 minuten aan het allitereren.
En straks bij het examen zal iedereen weten wat alliteratie is, hoor. Dat weet ik zeker.
Ze zullen er niet eens voor hoeven te blokken.
niet gewaardeerd
In de afgelopen tijd moesten we een periode online les geven.
De directie had besloten dat we de helft van de lessen, gewoon online moesten geven, wij achter de laptop en de leerlingen achter de laptop. De andere helft bestond uit: Online lessen maken, die de leerlingen dan mochten volgen op hun eigen tijd.
Maar dat ga ik niet doen. Ik wil er bij zijn. Al is het dan online, maar ik wil ze zien, ik wil interactie, ik wil zicht op ze.
En weet je wat ze dan zeggen? Ze vinden dat ik het moet doen zoals afgesproken is.
(Als ze op onze school zeggen wat en hoe je iets moet doen, heet dat afspreken…)
En als ik het niet zo kan, willen ze me gerust helpen zo’n online les in elkaar te flansen.
Ze begrijpen echt niet, dat dit het niet is.
Moet ik ze echt vertellen, dat ik dat heus wel beheers?
Dat dat helemaal niet aan de orde is?
Ze denken dat ik dom ben of lui.
Moet ik gaan bewijzen dat ik best slim ben?
Moet ik ze vertellen dat ik mijn eerste website zelf in elkaar gezet heb, zonder templates, van WordPress enzo. Moet ik echt laten zien, bewijzen dat ik hoogbegaafd ben?
erbij horen
Ze zitten er zó naast als ze met hun oordeel komen.
En weet je, om erbij te horen, in dit team, heb ik me vaak klein gemaakt, en dat doe ik niet langer.
Ik vertik het.’
Ze zwaait met haar armen, een slok thee gulpt uit haar glas.
Maar ze gaat verder.
‘Ik word hier furieus van.
luister naar je gevoel
En dan nog iets:
Pas kreeg ik een appje van een leerling, om tien uur, ’s avonds.
Hij had een vraag over het boek ‘De avonden’.
Natuurlijk begrijp ik dan dat hij zelf ergens mee zit. En natuurlijk kijk ik dan wat ik voor hem kan doen.
Hij wilde liever niet bellen, alleen even appen was genoeg.
Het protocol van onze school is, dat we jongeren die in hun persoonlijk leven iets te verstouwen hebben, naar de mentor sturen.
Je gelooft toch niet dat ik tegen een kind om tien uur ’s avonds zeg: ‘Ga jij morgen op school maar een afspraak maken met de mentor?’
Er zijn meer van deze momenten geweest. De andere leerkrachten hebben er lucht van gekregen, en ik werd op het matje geroepen. Ik hield me niet aan het protocol.
En dat heb ik meer gedaan, geluisterd en geholpen als ze ergens mee zaten. Niet omdat ik lak heb aan protocollen, maar omdat ik ook naar mezelf luister.
Ik ga ouders niet in kennis stellen als een kind vertelt dat hij zich thuis niet veilig voelt.
Dan ga ik eerst met het kind kijken wat hem of haar het beste zou helpen.
En ze weten heus wel, dat ik geheimen die hen ruïneren niet stil houd. Ze weten het wel, en ze vertrouwen me.
missie
Gisteravond had ik een gesprek met de directeur:
‘Mijn collega’s hebben het gevoel dat jij dichter staat bij de leerlingen dan bij het personeel.
En,’ zo zei de directeur, ‘hoe kunnen we hen geruststellen?’
‘En weet, je,’ ze kijkt me vertwijfeld aan,
‘ik snap het niet, ik snap er helemaal niets van. We staan toch allemaal achter onze jongeren? Dat is toch wat we doen?
Altijd?
Dat is toch juist ons werk?
dat voel ik toch
Nou, dit was het, en ik kom graag terug.
Eindelijk iemand die naar me luistert, eindelijk iemand die me begrijpt, ik voel me eindelijk gewaardeerd.’
Ik trok mijn wenkbrauwen omhoog.
Ik had nl niets gezegd, echt niets.
‘Dat voel ik toch,’ zei ze glimlachend,
‘ik ben niet voor niets hooggevoelig.’
Ze draaide zich om en even later stoof ze geruisloos (!), met haar rode elektrisch autootje de havendijk op.
gewaardeerd worden of juist niet
Wil je hierover praten of juist over mailen? Ik geef ook online coaching.
