Zo maakte de kleine prins de vos tam, en het uur van vertrek naderde. ‘Vaarwel’, zei de vos. ‘Kijk, dit is mijn geheim, het is heel eenvoudig: Alleen met het hart kun je goed zien. Het wezenlijke is voor de ogen onzichtbaar.
In het oogziekenhuis
Samen met mijn lief zit ik in de wachtkamer van het oogziekenhuis. Hij heeft een nieuwe lens in zijn ogen en is er zielsgelukkig mee. Hij ziet niet meer dubbel. Autorijden is minder vermoeiend en lezen gaat een stuk beter. (Jammer dat de dyslexie niet weggeopereerd is…)
We kletsen over hoe heerlijk het is dat we in een tijd en land wonen waarin mensen brillen kunnen dragen, en dat oogoperaties gewoon gedaan worden. Dat is niet altijd zo geweest.
De eerste bril
De Arabische geleerde en astronoom Ibn al-Heitam (ca. 965-1040 n.Chr.) was de eerste persoon die suggereerde dat gepolijste lenzen mensen met een visuele beperking zouden kunnen helpen. Zijn idee om delen van een glazen bol te gebruiken voor optische vergroting, werd pas vele jaren later in de praktijk gebruikt. Zijn ‘Boek der optometrie’ werd in het Latijn vertaald in 1240 en werd aandachtig gelezen in veel kloostergemeenschappen. Hier werden de ideeën van Ibn al-Heitam werkelijkheid: Italiaanse monniken ontwikkelden in de 13e eeuw een halfronde lens van bergkristal en kwarts die, wanneer deze op een stuk papier werd geplaatst, de letters vergrootte! Dit hulpmiddel was een zegen voor vele, oudere monnikken met een presbyopie. Hun levenskwaliteit werd hierdoor aanzienlijk verbeterd. Gedurende deze periode werd het Duitse woord voor bril (Brille) steeds meer gebruikt. Deze term is afgeleid van beril, de naam van het bergkristal dat werd gepolijst om de eerste brillenglazen te maken.
Bijna iedereen aan een bril
Zo kwam de loep, de monocle en de lorgnet. En uiteindelijke dragen veel mensen op de wereld een bril.
Met je hart kijken
En terwijl we ons druk maken over vele generaties voor ons, die geen bril hadden, over volken die zonder moeten doen, valt mijn oog op een tekst op de muur van de wachtkamer.
Alleen met het hart kunt je goed zien. Het wezenlijke is voor de ogen onzichtbaar.
Dit citaat komt uit het boek ‘De kleine prins’, geschreven door Antoine de Saint-Exupérie. Dit kleine boekje, geschreven in de tweede wereldoorlog is werelberoemd geworden, door alle wijsheden die het kleine boekje in zich heeft.
De kleine prins
Een piloot heeft een noodlanding in de woestijn moeten maken. Daar ontmoet hij een jongetje, de kleine prins, van een andere planeet die hem allerlei vragen stelt. Tussen de piloot en de kleine prins, die tijdens zijn weg naar de aarde langs vele planeten is gekomen, ontstaat zo een vriendschappelijke band.
De kleine prins heeft op die planeten vreemde mensen ontmoet die ook ieder hun vreemde en eigenaardige kijk op de wereld hebben. Er is een koning die regeert over de sterren, een zakenman die zegt dat hij alle sterren bezit, een verwaande, op zich zelf gerichte man die van iedereen aandacht moet hebben en een aardrijkskundige die alles in kaart brengt, maar zelf niet op onderzoek uitgaat. In de woestijn praat de kleine prins verder niet alleen met de piloot, maar ook met een slang en een vos. Door de observaties en gesprekken ontstaan filosofische beschouwingen waarin de schrijver zijn blik op de wereld prijsgeeft.
Levenslessen uit De kleine prins
In dit boekje lezen we over vriendschap en aandacht, over eenzaamheid en vreugde, over dieren en mensen, over kwetsbaarheid en kijken met je hart.
In dit artikel vind je verschillende levenslessen die je in ‘De kleine prins’ kunt vinden.
Adventskalender
Tijdens de adventsperiode, las ik verschillende boekfragmenten voor, ook uit ‘De kleine Prins’. Ben je nieuwsgierig naar dit wijze boek geworden? Hier vind je het voorleesmoment.
