Orpheus
Leeftijdsbestendig
‘Misschien moet je dit spul toch gaan verkopen, pa,’ zegt één van onze jongens. ‘De ouders van Maurits zijn ook kleiner gaan wonen, ze zijn er hartstikke blij mee, hun nieuwe huis is een stuk kleiner, overzichtelijker en leeftijdsbestendig. Toch wel handig hoor. We zien je nog een keer van de steiger vallen, als je weer eens het huis aan het opverven bent. Je kinderen zijn de deur uit, je bonuskinderen.’ ‘Ja, maar jongen,’ antwoordt mijn lief, ‘je ziet mij toch niet in een klein appartementje?’ Hij zucht. Hij rommelt zo graag, verzint met plezier allerlei projecten, nodig of fantastisch.
De dagen na het bezoek van deze zoon, praten we na. Wat gaan we doen? Verhuizen naar een kleiner huis? Waar dan? Op Flakkee, of in de stad. Ik wil zo graag in de stad met cultuur, kunst en alternatievelingen naast de deur. Hij wil ruimte, moet kunnen ademhalen, en wel met hele diepe teugen!
Zeilklipper Orpheus
Het weekend erna, rijden we langs de Oude Haven in Rotterdam. Daar liggen verschillende oude schepen. Mijn lief stopt de auto, en spreekt: ‘Dit wil ik wel, op een oude zeilklipper wonen. Dan kunnen we op Flakkee liggen, en zo nu en dan ook naar een stad varen.’ ‘Da’s goed,’ zeg ik. Mijn man is verbaasd, verbouwereerd, en onze kinderen zeggen: ‘Jullie denken niet na.’ En dat is ook zo.
We zetten ons huis te koop, en gaan op botenjacht. We zien heel wat schepen, van binnen en van buiten, de Tukker, de Anna Catharina, de Nova Mina, de Wilhelmina, de Maris, de Adrianus. Soms zijn we enthousiast, soms schrikken we ons wild. Meestal ziet mijn lief het zitten. Hij kijkt naar de buitenkant en naar de motor en de zeilen, ik kijk naar de binnenkant, en proef de sfeer.
En dan komen we uit bij de Orpheus. En die wordt het. Een schipper die veel verstand heeft van zeilklippers komt nog even kijken, of we niet heel erg dom bezig zijn, maar ook hij is enthousiast.
Welke naam gaan we het schip geven? Wordt het Maria Cornelia, Lotte, Norah, Anna, Wilhelmina, Hannah, Jannetje? Best leuk.
We besluiten de naam van het schip zo te laten, ook als dank aan de familie Oomens die het schip zo prachtig bewoonbaar hebben gemaakt. Zij noemden het schip Orpheus. De musicus die ook een hele begaafde timmerman bleek, had de klipper deze naam gegeven. Waarschijnlijk kon hij net zo goed op de luit spelen als Orpheus dat deed.
Orpheus en Eurydice
Orpheus was een geweldig musicus. Hij speelde zo bijzonder op zijn lier, en zong zulke schone liederen, dat de hele natuur stil werd. Mieke Bouwma vertelt het verhaal van Orpheus en zijn beminde Eurydice. Klik op het plaatje hieronder en beluister dit prachtige verhaal.
Opera, van Christoph Gluck, gebaseerd op de mythe Orpheus en Eurydice
Elke keer als ik aan boord kom, dan zie ik het naambord ‘Orpheus’, het verhaal gaat door me heen, en ik hoor de muziek spelen. Daar kan geen enkele naam tegenop!
In het boek ‘Griekse Mythen’ staat ook het verhaal van Orpheus en Eurydice. Imme Dros heeft de verhalen toegankelijk gemaakt voor jong en oud.
Orpheus liet zich niet tegen houden, door niets. Gáán voor de liefde, misschien is dit wel de boodschap, die we juist nu goed kunnen gebruiken; in een tijd van macht en leugen en onbeschoftheid van wereldleiders. Geef de liefde door, en laat jouw licht schijnen vanuit jouw hoekje.
Prachtig verwoord weer Geertje. En alle overdenkingen herkenbaar. Onze mannen gedijen niet op een appartement.
En wij waarschijnlijk ook niet.
Nee, hè, een appartement zal wel heel ingewikkeld worden.
Mooi verhaal Geertje! Wij hebben vele jaren op diezelfde Orpheus mogen varen en wonen. We hebben haar met veel energie en liefde ingetimmerd en gerestaureerd van motorschip terug naar zeilschip. Onze kinderen zijn aan boord geboren en opgegroeid. Hoe leuk en speciaal is het om aan boord op te groeien. We lagen met de Orpheus o.a. in de St.Catherins Docks in Londen, maar ook op het eiland Mon in Denemarken.
Zij liet ons nooit in de steek!
We zijn jullie dankbaar. Door jullie energie en liefde wonen wij op de mooie zeilklipper ‘Orpheus’!
❤️
❤️