Dit is nu tien jaar geleden. Gelukkig heeft ze andere mensen ontmoet. Die mevrouw, in haar lange donkere bloemetjes jurk op haar oude, grijze pantoffels, in haar kleine wereldje, die vrouw die nog nooit het eiland afgeweest was, én géén oordeel had, toen ze bij haar het hart open legde. Die stoere kerel, met zijn hele lijf vol tatouages, grote mond, harde stem, hij bleek een hart van goud te hebben, en zou haar nooit afwijzen. En dat kind, met die zwarte krulletjes, die ineens haar hand pakte toen ze in de rij bij de kassa stond.
En die barbier, in de kapperszaak, die hoort ook in dit rijtje thuis. Met zijn zwijgen omarmde hij haar gevoelens. Hoe eenvoudig kan het zijn.
Ze kwam erachter: Toch niet alle mensen onbetrouwbaar.
Ze moest wel, voor ze erachter kwam, een stuk muur afbrokkelen. Eroverheen kijken is lastig als je klein bent.
Van verwarring tot verrassing. Zo werkt God. ????????
Heel veel liefs, Heleen
Het blijkt vaak veel mooier dan het eerst leek, he